دلی که می‌گیرد، درمان دارد؟

شاید داشته باشد، شاید درمانش، نادیده گرفتنِ دوست داشتن های من و توست.

نادیده گرفتن قلب‌هایی که احساس‌شان تکه تکه می‌گردد؛

شاید درمان آن، بخشیدن خیانت‌ دوست و نادوست است.

همه‌ی شکستن‌ها که از عشق نیست!

از درد است!

دردی که درمانی ندارد، شاید داشته باشد و من و تو ندانیم!

شاید از نامردی روزگار و نامهربانی فلک است!

شاید، این دل‌های شکسته‌‌ی من و تو، دارد تقاص می‌دهد.

آری!

تقاص می‌دهد که چرا اینک به جای شکستن دلی، اینک خودش شکسته شده!

نامردی است، نه؟ 

که اگر تو نشکنی می‌شکنند، این هم مگر تقاص است؟ مگر همیشه باید شکست؟

مگر باید هر کس بشکند و سکوت کند!

این سکوت کی می‌خواهد شکسته شود و چه کسی می‌خواهد این سکوت ابدی را بشکند؟

#ساراموسوے