صبر است سکوت من ..مرا

ای جلوه ات ..دل را نگاه

از من مپرس چونم..چرا

صبرم به سر آمد بیا..

آی.. و تو دل را زنده کن

بر دل بتاب... تابنده کن

مردم از این قلب سیاه

بر جان نشین..جان بنده کن

با یک نگاه ...شیدا کنی

گم گشته  را پیدا کنی

من گم به پیچ زلف تو

وقت است مرا رسوا کنی

ای ساحل آرامشم..

دریای دل مواج توست

گویا که در تیر نگات...

.وین دل همه آماج توست

من مست از عطر تنت

دل بسته بر پیراهنت

مسجد فراموشم شده

کجاست محراب بدنت..

شیرینتر از رویای خواب

مست توام..مست و خراب

بنشان مرا کنج لبت

بر من نشان شراب ناب

گیسوی تو هزار هزار

تشنه شدم بر من ببار

 آرام جانم.. خسته ام

بر تخت قلبم تو سوار

آتش به جان من زده..

گیسوی افشان تو باز

لبخند تو گشایش است..

بر دل نشیند چون به ناز

رضا ز تو مست تر ز باد

در راه تو صد دل بداد

خواهی بیا..خواهی برو

کمتر نگردد از تو یاد